In memoriam pastor Guus Schlatmann 

In memoriam pastor Guus Schlatmann 

Geboren in Haarlem op 29 april 1925, bijna 100 jaar geleden. Guus groeide op, zoals hij zelf zei, in een “heerlijk warm gezin”. Toen zijn oudere broertje Rieks, die priester wilde worden, op
12-jarige leeftijd stierf, volgde Guus zijn spoor en ging naar het seminarie.
Als priester van het bisdom Rotterdam, stond hij verbindend, bemoedigend en hoop gevend in het leven. Guus hield van eenvoud, was een bescheiden, maar toch een warm en zeer betrokken mens. Als Herder onderweg te zijn dat was waar hij veel voldoening uit haalde. In zijn kleine woonkamer hing een prachtig schilderij (zie afb) De figuur  erop staat voor de barmhartige Samaritaan.  Het staat symbool van hoe Guus zijn leven zag en vormgaf. Met oog voor de mensen die hij op zijn levensweg tegenkwam en mocht ontmoeten.
Hij trok graag op met jongeren en waar nodig zorgde hij voor hen, als een herder zoals hij die wilde zijn.
Voor bij zijn afscheid koos hij voor de lezing van de Barmhartige Samaritaan.
Guus is in zijn leven, als priester, vele mensen nabij geweest, heeft velen ondersteund. Maar op een manier waarbij het leven boven de wet of leer gaat en niet de wet en de leer boven het leven.
Die wonderlijke tekst die je in elke godsdienst terugvindt.  

“Heb je naaste lief, want dat is net zo iemand als jij, naar het beeld van God geschapen.” Dat was ook Guus. Hij kon mensen, beeld van God laten zijn.  Zijn eenvoud.
Ook als directeur van het H.K.I. (Hoger Catechetisch Instituut) met al zijn moeilijkheden n.a.v. de nieuwe. catechismus uitgebracht door de Nederlandse bisschoppen en de door Rome vereiste veranderingen in de teksten. 

Je ziet ook het conflict in het verhaal gebeuren zoals bij de gewonde man, de priester liep er met een grote boog omheen.
Guus was met z’n bijna 100 jaar niet te stoppen om mensen te bemoedigen.
Jaarlijks, bij de Passie-viering in Vorden was hij als oudste aanwezig.
Hij ondersteunde dit gebeuren, hij bemoedigde. Zijn woorden waren;
“Dit heeft de kerk nodig, nieuwe vormen.
” Het oude sterft af, en Guus zag dit als het werk van de Heilige Geest.
Guus heeft het grootste deel van zijn leven gewijd aan catechese .  

Met jongeren gewerkt, jongeren gestimuleerd om zelf na te denken in plaats van wat verteld werd klakkeloos aan te nemen. Guus was er ter ondersteuning en samen op te trekken in de hoop en verwachting dat zij nieuwe perspectieven in het leven zouden ontdekken. Gewoon respect voor de ander. De kern hiervan is de erkenning van de ander, gewoon dat je er mag zijn, met jouw vermogens, jouw dromen en verlangens.
En dat respect voor de ander maakt het mogelijk los te komen van ongelijke machtsverhoudingen.

Guus stelde zijn huis open, ving jongeren op, zorgde voor hen.
Gewoon je leven beschikbaar stellen.
Hoop geven aan jonge mensen. Hen nabij zijn.
Ook op deze manier gaf hij invulling aan zijn priesterschap.
In nabijheid, maar ook met afstand. Een diep respect voor elke persoon.
Zo stond Guus in zijn leven met diep respect voor het leven.
Hij was trouw aan het leven en aan mensen.
Hij nodigde je uit om deelgenoot te zijn van het goddelijke. 

Wie, denkt u, vraagt Jezus ten slotte aan de wetgeleerde, is van deze drie de naaste geweest van de man die daar langs de weg lag?
De wetgeleerde krijgt het woord Samaritaan niet over z’n lippen.
Hij zegt: Die hem barmhartigheid bewezen heeft. Wel, zegt Jezus, doe dan net zo.!
Guus was een blijmoedig mens. Hij stond kritisch en geëngageerd in het leven, en als priester bijzonder in de kerk. Een kerk als een beweging. 
Na een lang leven is Guus Schlatmann  op 1 oktober 2024 in het Hospice van Warnsveld overleden. Wij kijken vol dankbaarheid terug op wie hij was, een Herder met een hoofdletter.
Guus rust zacht! 

Wil Matti en Margriet te Morsche